پيمان دويست ميليارد دلاري دولت بوش با کمپاني لاکهيد به عنوان بزرگ ترين قرارداد خريد نظامي تاريخ شناخته مي شود. اين حادثه بيانگر ابعاد حيرت انگيز هياهوي عظيمي است که از 11 سپتامبر 2001/ 20 شهريور 1380 با عنوان "جنگ با تروريسم" به راه انداخته شد.
در طول 50 روز گذشته افکار عمومي آمريکا و اروپا به شدت از حادثه تکان دهنده انفجار نيويورک متأثر بود و در زير فشار بمباران تبليغاتي- رواني رسانه هاي متنفد، در سردرگمي کامل به سر مي برد. در چند روز اخير تأثيرات اين بمباران تبليغاتي رو به افول نهاده و بتدريج پرسش هاي جدّي درباره ماهيت و اهداف واقعي سياست هاي نظامي گرايانه و جنگ افروزانه دولت جرج بوش مطرح مي شود. تاراج عظيمي که در اين مدت کوتاه با توجيه "جنگ با تروريسم" صورت گرفته، مهم ترين محوري است که توجه افکار عمومي را به خود جلب مي کند.
مبالغي که در اين دوره کوتاه به سود شبکه قدرتمند کمپاني هاي تسليحاتي بر جامعه آمريکا تحميل شد، حيرت انگيز است:
در پيامد حادثه 11 سپتامبر، کنگره به طور اضطراري مبلغ 40 ميليارد دلار به عنوان مخارج "جنگ با تروريسم" تصويب کرد که نيمي از آن بايد در جنگ افغانستان صرف شود و نيم ديگر به بازسازي و جبران خسارات داخلي اختصاص يابد.
گوردون آدامز، محقق دانشگاه جرج واشنگتن، هزينه جنگ افغانستان را ساليانه 15 تا 20 ميليارد دلار براي دولت آمريکا و 10 تا 15 ميليارد دلار براي دولت بريتانيا برآورد مي کند. اين ارقام اضافه بر هزينه هاي معمول نظامي است که قبل از جنگ نيز صرف مي شد.
داستان در اينجا به پايان نمي رسد:
پنتاگون، باز به بهانه "جنگ با تروريسم"، خواستار 6/ 32 ميليارد دلار افزايش بودجه خود نسبت به سال مالي گذشته شد. به اين ترتيب، در هفته پيشين و در فضاي رواني مرعوبي که هنوز به شدت متأثر از هياهوي تهديد تروريسم و بيوتروريسم است، کنگره بودجه 2/ 343 ميليارد دلاري پنتاگون را براي سال مالي 2002 تصويب کرد.
بنابراين، قرارداد دويست ميليارد دلاري با لاکهيد پايان کار نيست، آغاز آن است. هم اکنون، کساني مانند نورم ديکز (نماينده دمکرات از واشنگتن) و رندي کانينگهام (نماينده جمهوري خواه از کاليفرنيا)، با حمايت از دونالد رمسفلد، وزير دفاع، تلاش مي کنند تا 40 فروند هواپيماي بمب افکن ب. 2 براي دولت ايالات متحده خريداري کنند. اين هواپيما به وسيله
کمپاني نورتروپ گرومن، شريک لاکهيد در قرارداد ساخت جنگنده هاي اف. 35، ساخته مي شود و
قيمت هر فروند آن دو ميليارد دلار است. با توجه به چنين سودجويي هاي بي پروا، روزنامه بالتيمور کرونيکل مي نويسد:
«خانواده هاي قربانيان حادثه 11 سپتامبر از اين پول ها سودي نبردند بلکه پيمانکاران تسليحاتي برنده اصلي آن بودند»؛ و با توجه به همين پديده است که جوزف کرنکوين، از بنياد صلح کارنگي، مي نويسد:
«برخي از تراژدي 11 سپتامبر براي توجيه برنامه هاي شان
بهره مي برند و توليد تسليحات نظامي را در زير پوشش مبارزه با تروريسم قرار مي
دهند.»
